dinsdag 9 september 2008

sollicitatieadvies

Vorige week donderdag werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een Vlaamse uitgeverij. Hieronder geef ik enkele tips mee voor wie nog op zoek is naar werk:

- Zorg ervoor dat je goed voorbereid bent. Zoek de treinuren op en houd er rekening mee dat er zich soms vertragingen voordoen.
- Vergeet zeker geen uurwerk mee te nemen, want je wil exact op het afgesproken uur je intrede maken.
- Als je alleen een hondslelijk, tot op de naad versleten polshorloge hebt, kan je net zo goed op de klok van je gsm rekenen. Zorg er dan voor dat je gsm zeker opgeladen is.
- Berg ook het telefoonnummer van je contactpersoon veilig op. In noodgevallen kan je dan altijd bellen om te melden dat je later zal zijn en om welke reden.
- Zorg ervoor dat je piekfijn uitgedost bent. Draag voor de gelegenheid ook eens schoenen met een hakje.
- Als je niet uit de voeten kan met gehakte schoenen, stop ze dan in je rugzak en wissel van schoeisel voor je het gebouw binnengaat.
- Als je op de trein plots beseft dat je je puik opgeladen gsm thuis vergeten bent en je je polshorloge bewust hebt laten liggen naast je bed, panikeer dan niet. In elk station is ongetwijfeld een klok aanwezig die je op de hoogte kan brengen van de actuele tijd.
- Als je ter hoogte van Dendermonde plots te horen krijgt dat jouw voertuig te kampen heeft met een technisch probleem en daarom de rest van de rit zal rijden als een boemeltrein, probeer dan je kalmte te bewaren. Veel valt er niet aan te veranderen.
- Als de trein vervolgens nog een kwartier stilstaat in het station van Dendermonde en jij er al lang geen idee meer van hebt hoe laat het is en je bovendien geen gsm bij je hebt om het nummer op te bellen dat je veilig en wel in je portefeuille hebt opgeborgen, tracht dan niet in tranen uit te barsten. Het kan je alleen een mottige kop opleveren.
- Als je in het station van Dendermonde aankomt en merkt dat je 5 minuten eerder al aan je gesprek had horen te beginnen, zet het dan op een lopen. Wees verheugd dat je op dat moment nog je vertrouwde sportschoenen aan je voeten hebt zitten.
- Als het je op het laatste nippertje voor je het gebouw betreedt nog te binnen schiet dat je nog je hakschoenen moet aantrekken, wees dan blij dat je daar nog aan gedacht hebt en wissel als de bliksem van schoeisel.
- Als je bij het betreden van het gebouw opmerkt dat de getinte ruiten voorbijgangers dan wel beletten om naar binnen te kijken, maar dat de mensen in het gebouw een prima zicht hebben op bezoekers die zich net voor het binnenkomen nog uit hun sportschoenen wringen en die in hunrugzak proppen, doe dan alsof er geen vuiltje aan de lucht is en meld je met een uitgestreken gezicht aan.
- Als je tijdens het wachten in een spiegel opmerkt dat je door het spurtje dat je tussen station en gebouw van bestemming gemaakt hebt toch nog de mottige kop hebt opgelopen die je met zoveel moeite had weten te vermijden door je tranen binnen te houden, laat je dan niet uit je lood slaan. Een onzekere uitstraling kan je je kop en je job kosten.
- Als je ondanks dit alles de job toch nog krijgt, twijfel er dan niet langer aan dat je een natuurtalent bent op het vlak van solliciteren en onthou de trouwe lezers van je blog je sollicitatieadvies niet.

Vanaf 22 september ben ik officieel werkloze af en ga ik aan de slag als projectcoördinator bij een prestigieuze Vlaamse uitgeverij. Hebben ze daar even een vette vis binnengehaald!

Trotse groet
uw loop

dinsdag 2 september 2008

stempelaar op drift

De meeste van mijn blogvrienden hebben momenteel niet veel tijd om hun blogs up-to-date te houden. Dat is verstaanbaar. Mijn vrienden hebben namelijk jobs. Dat is wat anders dan mijn stempelleventje.
Gisteren ben ik mijn stempelkaart gaan ophalen bij de Gentse hulpkas. Bij het binnenkomen mocht ik een nummertje trekken. Mijn nummer was 64 en op dat moment waren ze bezig met werkloze 28 van die namiddag. Zo’n slordige twee uur later was ik aan de beurt. Ik had van de tussentijd gebruik kunnen maken om een boodschap te doen of me op een andere manier nuttig te maken in de stad. Maar in de plaats daarvan heb ik me op een bankje neergezet tussen de andere werklozen en heb ik urenlang naar een ondefinieerbaar punt in de verte zitten staren. Ik had meteen het echte werklozengevoel te pakken. Ik begreep dat het zaak was de activiteiten die je op je dagplan hebt staan zo goed mogelijk te verspreiden en zo lang mogelijk te rekken. Zo haal je het einde van de dag zonder echt het gevoel te hebben dat je het grootste deel van je dag niets hebt uitgestoken.
Vandaag was de tweede dag in mijn werkloze bestaan. Ik heb het weer goed aan boord gelegd. De voormiddag heb ik gewoontegetrouw overgeslagen (ik heb net twee maand vakantie gehad). Over de middag had ik mijn werkende broer over voor de maaltijd. Na de middag heb ik de afwas gedaan, maar toen kreeg ik het moeilijk. Aan de strijk beginnen was een overmoedige gedachte die bijgevolg niet lang heeft standgehouden. Het was bijna zo ver: mijn tweede dag als stempelaar en ik dreigde het zwarte gat al in te duikelen. Mijn reddingsboei bleek net zo evident als grandioos: ik had tenslotte al vaker overwogen een blog te beginnen. De voordelen waren bovendien meervoudig: in een blog kan je zoveel tijd steken als je zelf wil (en hebt), je voelt je allerminst nutteloos terwijl je aan het schrijven bent en als klap op de vuurpijl kan je een uitvoerige bedanking verwachten van blogvir.
Op mijn eerste blogdag vulde ik meteen twee blogitems. WAT EEN WERKLUST. Dat ik voorlopig nog geen tijd heb gehad om de boodschappen te doen, is spijtig doch aanvaardbaar. Ik ben tenslotte nog maar een beginnend werkloze en zoals iedereen weet krijg je een job pas echt onder de knie als je er lang genoeg mee bezig bent. Oefening baart kunst. Voor ik het weet ben ik een volleerd werkloze.

welkom

Beste meerwaardezoekers

Ik heb jullie geduld lang genoeg op de proef gesteld, eindelijk is hij daar: mijn eigenste blog. Omdat ik graag voor dat tikkeltje meer ga – je kent me, perfectionisme is mijn keurslijf – heb ik gekozen voor een geheel nieuw blogtype. De meerwaarde zal snel duidelijk worden als je surft naar “loopje – blog van een werkzoekende” op http://loopje.blogspot.com/

Wat kan je op mijn blog verwachten?
- Diepgaande analyses van mijn innerlijke drijfveren, mijn ambities, toekomstperspectieven en mijn voortdurende zoektocht naar diepgang, kwaliteit en prestaties.
- Verslagen van mijn dagelijkse bezigheden: hoe zet ik mijn vaardigheden en kennis in om mijn maatschappelijke idealen te realiseren, hoe ga ik om met de ervaring die ik de afgelopen twee jaar heb opgedaan tijdens mijn voltijdse job in het onderwijs, waar kan ik mijn literaire en taalkundige ei kwijt en ten slotte: hoe stel ik mijn huidige competenties en vaardigheden voortdurend bij door op zoek te gaan naar uitdagende omgevingen en activiteiten?
- Vanuit mijn sterk gevoel voor taalzorg zal ik mijn lezers op gezette tijdstippen voorzien van een taalkundige vuistregel. Bovendien zal ik wekelijks een overzichtje bezorgen van de fouten die in de schrijfsels van mijn waarde medebloggers (vir, jerre, lieven, jorgen, jenny) geslopen zijn en geef ik een voorstel tot correctie.

Half werk is niet aan mij besteed en ik deins er niet voor terug het hoofd te bieden aan hoge verwachtingen, dus zet je maar schrap: deze blog zal al zijn voorgangers overtreffen!

Geïnspireerde groet

uw waarde loop

PS In mijn sollicitatiebrieven en op mijn online CV komt een link naar deze blog, dus gelieve het fatsoenlijk te houden!