Mijn job, mijn uitgeverij die ik in Blogland veiligheidshalve Mijn Uitgeverij zal noemen en waar ik nooit met tegenzin naartoe ga, die me op zondagavond nooit uit mijn slaap houdt, die me een nieuw ritme heeft gebracht en waar ik nog geen seconde spijt van heb gehad, die job, daar ga ik het nu niet over hebben.

Want, waarde bloglezers, er is ander nieuws. Groter nieuws. En daar maak ik tijdens een rustig moment op Mijn Uitgeverij al graag eens tijd voor.

Op vrijdag 30/10/08 hebben wij namelijk een eigen huis gekocht. Ik denk dat het zo’n anderhalf jaar geleden is dat we voor het eerst een huis in Gent zijn gaan bekijken. In de tijd die daarna kwam hebben we er in allerlei vormen, kleuren en toestanden gezien. Huizen met fouten, met gebreken, met nadelen, huizen met veel te hoge prijzen, huizen met slechte locaties, huizen zonder tuinen, huizen die op tuinen leken, tuinen die op huizen leken, huizen met lekken, huizen met gaten, huizen die zo fout waren dat we alles op alles moesten zetten om niet in lachen uit te barsten, huizen om bij te huilen, huizen die we overwogen hebben maar waarbij we opgelucht ademhaalden toen het toch niet doorging, huizen die voor onze neus verkocht werden... We hebben er tientallen de revue zien passeren, maar geen enkel van die huizen is het o nze geworden.
Tot vrijdag dus. Het huis dat we gingen bezoeken had ik de avond ervoor op Immoweb gevonden. Kris en ik hadden geluk: de volgende dag hadden we allebei een dag verlof en we hadden nog geen uitgewerkte plannen. Kris is de telefonist ten huize Golfweg, dus ik maande hem aan zo snel mogelijk te bellen. We waren de eerste bellers. De eigenaars hadden hun huis een kwartier daarvoor online geplaatst. We mochten de volgende voormiddag langskomen, net voor zij op weekend zouden vertrekken. We waren de enigen die nog voor hun vertrek konden komen kijken.

Na de rondleiding waren Kris en ik meteen overtuigd. Het huis was ons op het lijf geschreven. We zouden niet vertrekken voor alles gekand en gekruikt was. Twee telefoontjes naar thuisfronten later (het ene al wat langer dan het andere) schoven we aan tafel om de compromis te tekenen. Nog wat later stonden we op straat en begon een volgende fase: op zoek gaan naar een geschikte lening.
Nu zitten we dus volop in die fase. Ze valt te combineren met een ander aspect van het kersverse huis: nadenken over de afwerking en de inrichting. Kris verdiept zich in allerlei soorten schuurmachines en verftechnieken. Ik surf het internet af op zoek naar inspirerende interieurfoto’s. Ja, zeg het maar. We functioneren als een goed geoliede machine.
Op 25 februari 2009 nemen we onze intrek in ons huis. En wie ons kent zal hier niet over twijfelen: de instuif volgt niet veel later!